Dvanaesta međunarodna izložba arhitekture u Veneciji (The 12th International Architecture Exhibition: People meet in architecture) otvara se 29. avgusta i traje do 21. novembra. Ovogodišnju izložbu osmislila je Kazuyo Sejima, skorašnji dobitnik Pritzkerove nagrade i prva žena na toj funkciji. Njena namera je da kroz stotinak nacionalnih i pojedinačnih postavki prikaže različite poglede na ono što arhitekturu očekuje u XXI veku, u koji smo već zakoračili. Više o bijenalu može se naći na zvaničnom sajtu, a, budući da se radi o jednom od najznačajnijih događaja u svetu arhitekture, zanimljiva je i odrednica koja odavno postoji na Wikipediji.
Da li danas gradimo slamove budućnosti?
Da li su stanovi, objekti i naselja takvi da mogu da prihvate različite namene i načine korišćenja i njihove promene tokom vremena?
Engleski paviljon na ovogodišnjem bijenalu arhitekture
Ciklično smenjivanje paradigmi – idealni modeli stanovanja jedne generacije postaju slamovi, da bi ih zatim neka sledeća generacija reevaluirala (npr. čuvene kuće u nizu). [1]
Levičarski pokreti sa kraja XIX veka propovedali su smanjivanje gustina i decentralizaciju gradova, dok današnja laburistička vlada propisuje ograničavanje širenja urbanih područja, progušćavanje i urbanu obnovu. Nagrađeni projekti poslednjih godina zapravo recikliraju modele tradicionalnih stambenih objekata i naselja, kakva su rušena pre više od sto godina u ime napretka i eliminacije slamova.
Prosečan stan kakav se danas gradi na tržištu Velike Britanije je trosoban (two bedroom flat), od 5 do 20% manje površine u odnosu na minimalnu površinu socijalnog stana iz šezdesetih godina. Broj izgrađenih stanova godišnje raste, ali to ne znači i automatsko povećanje broja stanovnika, budući da manji stanovi, sa manjim prostorijama, prihvataju i manje gustine. Izgradnja stanova daleko je od postavljenog cilja (3 miliona stanova do 2020. godine). [2]
Svetska finansijska kriza nameće potrebu da se javni sektor ponovo snažno angažuje u oblasti stanogradnje, koja je poslednjih decenija bila prepuštena privatnom sektoru. [3]
Slika 31 – Izložbeni pult sa fijokama u kojima su „spakovani“ projekti
Architecture is Politics
Generalno, periodi vladavine levičarskih partija i pokreta su periodi masovne izgradnje socijalnih stanova i objekata društvenog standarda uz značajno učešće države ili lokalne samouprave, dok se u vreme desničarskih vlada takve aktivnosti prekidaju. [4]
[1] Jose Maria de Lapuerta, ed., Collective Housing: A Manual (Barcelona: Actar, 2007), pp. 65-69.
[2] Emily Greeves, The Development of Housing in Britain (London: British Council, 2008), pp. 27-29. i 87-89.
[3] Ellis Woodman, Home/Away – 5 British architects build housing in Europe (London: British Council, 2008), p. 6.
[4] Greeves, p. 27.
FACEBOOK
LINKEDIN
NEWSLETTER
CONTACT